ukończyła Uniwersytet Warszawski, pracowała w IBL PAN; od 1972 mieszka w Australii, od 1973 profesor Australian National University w Canberze; czł. Austral. Akad. Nauk, od 1999 czł. zagraniczny Ros. Akad. Nauk, od 2004 czł. PAU; prowadzi badania gł. z zakresu semantyki; na podstawie analiz różnorodnych języków stworzyła teorię (zainspirowaną Leibnizowskim alfabetem myśli ludzkiej) wprowadzającą pojęcie elementarnych, uniwersalnych jednostek semantycznych będących narzędziem do wyjaśnienia pojęć złożonych; najważniejsze prace wyd. w kraju: O języku dla wszystkich (1965), Dociekania semantyczne (1969), Kocha — lubi — szanuje. Medytacje semantyczne (1971); prace anglojęzyczne, m.in.: Lexicography and Conceptual Analysis (1985), The Semantics of Grammar (1988), Cross-Cultural Pragmatics (1991), Semantic. Primes and Universals (1996), Understanding Cultures Through their Key-Words (1997); wybór tekstów w tomie Język — umysł — kultura (1999); na podstawie osiągnięć m.in. lingwistyki i antropologii dokonała analizy przypowieści ewangelicznych (Co mówi Jezus? 2001, wyd. pol. 2002); 1995 otrzymała Nagrodę im. A. von Humboldta; 2010 Nagroda Fundacji na rzecz Nauki Polskiej.