Polski przekład wydanej w 1966 roku po hebrajsku i w jidysz księgi pamięci Opatowa. Jest to jedna z ponad tysiąca żydowskich ksiąg pamięci, powstających po II wojnie światowej z inicjatywy poszczególnych ziomkostw, upamiętniających gminy, których mieszkańców zgładzono. Zawiera kilkaset tekstów kilkudziesięciu
autorów, którzy postawili sobie za cel opowiedzieć dzieje poszczególnych osób oraz gminy będącej częścią historii narodu, a także wystawić pomnik tym, których miejsce śmierci jest nieznane. Czytana dzisiaj odzwierciedla głębokie przywiązanie autorów do rodzinnego miasta, dumę z długiej historii żydowskiego
osadnictwa na opisywanych terenach, bogactwo ówczesnego życia religijnego, społecznego, politycznego i kulturalnego.