<p class="ql-align-justify" style="direction: rtl"><strong style="background-color: rgba(0, 0, 0, 0); color: rgba(0, 0, 0, 1)"><em>زبیگنیو، دگردیسی ناکام ایرانی</em></strong><span style="background-color: rgba(0, 0, 0, 0); color: rgba(0, 0, 0, 1)">&nbsp;داستانی است از زندگی چند ایرانی در مهاجرت؛ کسانی که تلاش می‌کنند تا خود را در میهن جدید بازیابند.&nbsp;اما نه میهن جدید آن چنان که می‌نماید آنها را به درون خود می‌پذیرد، و نه این مهاجران ایرانی می‌توانند تکلیف خود را با گذشته‌ی خویش روشن کنند.&nbsp;بابک فرزند پدری کتابفروش است.&nbsp;عمه‌اش در اعدامهای دهه‌ی ۶۰ خورشیدی در ایران کشته شده است.&nbsp;کار در کتابفروشی و بالیدن در خانواده‌ای کنش‌گر و کتابخوان به او اجازه می‌دهد که هر چیز و همه چیز را به دیدی نقادانه ببیند.&nbsp;بابک مدام در پی آن است که برای خود پایگاه استواری بیابد،‌ اما به هر چه روی می‌آورد، نگاه نقادانه‌اش دمی دیگر نااستواری آن را بر او آشکار می‌کند.&nbsp;بابک در زندگی دیگر مهاجران و شهروندان دارای فرهنگهای دیگر ریز می‌شود و زشتیها و زیبایی‌های بسیاری را به تصویر می‌کشد.&nbsp;بابک جهان را سرشار از ناراستی و کژی و پوچی می‌بیند، چندان که نه تنها زندگی برای او پوچ است، بلکه خودکشی را نیز پوچ می‌شمارد.</span></p><p class="ql-align-justify" style="direction: rtl"><span style="background-color: rgba(0, 0, 0, 0); color: rgba(0, 0, 0, 1)">در سوی دیگر، شخصیت زبیگنیو است.&nbsp;زبیگنیو نام خودگزیده‌ی مهاجری ایرانی است که نام شناسنامه‌ایش ابوالحسن است.&nbsp;زبیگنیو در ونکوور مغازه‌ی سیگارفروشی دارد و نمی‌دانیم که او به چه دلیل از ایران کوچیده است.&nbsp;زبیگنیو در میانسالی، از ایران زن می‌گیرد و به طور غیابی با دختری نقاش ازدواج می‌کند و او را به کانادا می‌آورد.&nbsp;او شخصیتی است رها شده در جامعه، بدون آموزش یا پرورشی سنجیده که سر خود راه خود را رفته است. او تلاش می‌کند که هر چیز ناخوشایند را دیگرگونه جلوه دهد، و از همین رو دروغگویی و قلب کردن واقعیت از ویژگی‌های اوست، بی آنکه خود به این ویژگی آگاه باشد.&nbsp;همین ویژگی‌ها او را یکی از خواندنی‌ترین و چند پهلوترین شخصیتهای این رمان می‌کند.</span></p><p style="direction: rtl" class="ql-align-justify"><span style="background-color: rgba(0, 0, 0, 0); color: rgba(0, 0, 0, 1)">پر رنگ‌ترین درونمایه‌ی رمان را می‌توان سوگواری برای از دست دادن خانه و خانواده دانست.&nbsp;بابک و زبیگنیو نمایندگان نسلی هستند که در پی یافتن خویش، و با امید به بر پا کردن خانه و هویتی نو تن به مهاجرت می‌دهند.&nbsp;اما پس از مهاجرت نیز، انگار به هیچ چیز بند نیستند، پا در هوا و ریشه‌کن شده‌اند.&nbsp;این رمان&nbsp;جلوه‌ای از آن زندگی‌های ریشه‌کن شده است.</span></p>