Książka jest nową próbą łącznego ujęcia problemów estetyki i etyki w badaniach antropologicznych - zarówno na poziomie teoretycznym, jak i empirycznym. Krytyczne podejście do kultury ponowoczesnej nie jest tu tylko estetyzującą, antropologiczną interpretacją ikonosfery codzienności, lecz także próbą wniknięcia z wrażliwością etyczną w szczególne obszary praktyki społecznej, które wymagają innych sposobów przedstawiania. Autorka na podstawie własnych badań nad ikonosferą miejsc – dużego miasta, miasteczek, wsi oraz instytucji, tzn. urzędów pracy – wskazuje m. in. na konkretne układy w przestrzeniach, które w kontekście estetycznych wyborów ludzi i ich wrażliwości etycznej mogą uczynić skomplikowane związki społeczne bardziej adekwatnymi i harmonijnymi. O tym „w taki właśnie sposób, nikt jeszcze nie pisał” (z recenzji prof. Zbigniewa Libery).
Publikacja powinna zainteresować nie tylko antropologów i badaczy społecznych zajmujących się problemami wizualności i etyki w badaniach naukowych, lecz także przedstawicieli środowisk instytucjonalnych i ruchów społecznych oraz osoby, którym leżą na sercu sprawy ubóstwa, wykluczenia i zaangażowania w idee dobra społecznego.