W dzieciństwie dzielił z rodzicami zesłanie w głąb Rosji (1862–67), wcześnie osierocony, wychował się w Krakowie i Lwowie pod opieką wuja T. Bobrowskiego; 1874 wyjechał z Polski; od 1878 w brytyjskiej marynarce handlowej (od 1886 kapitan), pływał m.in. do Australii i po morzach Archipelagu Malajskiego; 1886 uzyskał obywatelstwo brytyjskie; od 1894 poświęcił się wyłącznie pracy pisarskiej, rozpoczętej powieścią Szaleństwo Almayera (1895, wydanie polskie 1923 pt. Fantazja Almayera). Długie lata Conrad żył w trudnych warunkach materialnych; okres sławy i niezależności finansowej zapoczątkowała mniej ceniona przez krytyków literackich, lecz ciesząca się powodzeniem wśród ówczesnych czytelników powieść Los (1914, wydanie polskie 1955). W powieściach i opowiadaniach Conrada, opartych głównie na osobistych doświadczeniach z lat spędzonych na morzu, dominuje problematyka psychologiczno-moralna; sceptycyzm światopoglądowy pisarza łączy się w nich z przekonaniem o bezwzględnej konieczności przestrzegania kodeksu zasad etycznych; w losach samotnych bohaterów, poddawanych próbom charakteru wśród klęsk i załamań, Conrad ukazuje heroizm wierności wobec nakazów, obowiązku społecznego, odpowiedzialności i honoru; egzotyka tła i symbolizm splatają się w jego twórczości z wpływami techniki realistów francuskich i rosyjskich. Do najwybitniejszych powieści należą: Murzyn z załogi „Narcyza” (1897, wydanie polskie 1913), Lord Jim (1900, wydanie polskie 1904), Jądro ciemności (1902, wydanie polskie 1925), Tajfun (1902, wydanie polskie 1925), Zwycięstwo (1915, wydanie polskie 1927), Smuga cienia (1917, wydanie polskie 1925), a także Tajny agent (1907, wydanie polskie 1908) i W oczach Zachodu (1911, wydanie polskie 1925), w których wyraził nieufność wobec ruchów anarchistyczno-rewolucyjnych wywodzących się z Rosji; zainteresowanie Polską i jej przeszłością ujawniał w artykułach zamieszczanych na łamach prasy (m.in. Zbrodnia rozbiorów); dorobek literacki Conrada obejmuje również tomy opowiadań (np. Opowieści niepokojące 1898, wydanie polskie 1925, Opowieści zasłyszane 1925, wydanie polskie 1928) oraz napisane wraz z F.M. Fordem powieści Spadkobiercy (1901, wydanie polskie 1959) i Przygoda (1903, wydanie polskie 1960); Listy (1968), Dzieła (t. 1–27 1972–74), wybór publicystyki w t. 28 Dzieł (Szkice polityczne, Londyn 1975).